با عرض سلام خدمت همه ی همکلاسی های گلم،امیدوارم تا اینجا تعطیلات بهتون خوش گذشته باشه.یه مطلب خیلی جالب رو یه جا خوندم که درستی و نادرستیش رو باید بررسی کرد ولی قابل تآمله و میشه در موردش خیلی چیزا رو بیان کرد.موضوع از این قراره که پژوشگران معتقدند در قسمت های مختلف کف پا نواحی آناتومیکی خاصی وجود داره که مربوط به اعضا و اندام های مختلف بدن ماست و میتونیم با ماساژ دادن قسمت های مربوط به هر اندام یا عضو در کف پا( که تو شکل زیر مشخص هستند)درد و احساس ناخوشی موجود رو به حداقل ممکن برسونیم...

ببین دارم گریه میکنم برای فاصله هایی که آمدند وبی هیچ سلام و سوالی میان سادی های ما نشستند.برای ابر های بارانی که آمدند...که آمدند و تا بینهایت علاقه ما سایه انداختند.بگذار آنقدر باران ببارد تا گلوگاه گریه از آوار این ترانه های خیس لبریز شود.نگران نباش...به هیچ جای این آسمان ساذه و صبور بر نمی خورد اگر که گاه پلک های خسته و خاموش من برای بیقراری نیامدنت ببارد.حالا دیگر عابران خواب گرد هم اندازه علاقه را میدانند.با سر انگشتان خسته بر سینه دیوار این کوچه های بی قرارمی نویسندمی دانم تو هم می دانی که چه ساده دل کندیم از حرمت این همه عادت و علاقه.راستی چرا رفتیم؟چرا برنگشتیم؟در کجای خلوت این کوچه های بی دروجا ماندیم؟پس من این همه نامه بی نشان را کجا برای که نوشتم؟به همین سادگی یادمان رفت...قرار همیشه در کنار چکه های باران؟چگونه فراموش کردیم؟حالا رویای گریه نشین من بغض نکن،بخند...میخوام برایت از قرار قدیمی قلب ها بگویم که همیشه یکی می ماند و چشم به راه دیگری خط به خط کتاب فاصله ها را می شمرد...همیشه یکی می نشست و ترانه هایش را بی دیگری تعبیر می کرد. آنقدر می نوشت تا نیمه ی گمشده اش از ابتدای یکی از همین ترانه ها طلوع کند. خودت بهتر می دانی که همیشه تو می رفتی و من می ماندم...می ماندم و به انتظار تو لحظه های خوب گریه را بینهایت بار مرور می کردم...بینهایت ببار...

مـَن ايـرآنـے ام !

نآمـَم "عـَـربـے" اسـت ...

اتـومـُبيـلـَ ـم "ژآپـنـے"

تــرجيـعاً پـآرچــہ لـبآسـَ ـم فـآسـتـونـے "انـگـليـسے"

غــذآے مــورב عـَلآقــہ ام پـيـتـزآے "ايـتـآليـآيـے"

وَ عـآشــق سـريآل حـَريـ ـم سـلـطآن "تـركـے" هـَسـتـَ ـم ...

ايــن الـبـتــہ هـمــہ مـآجــرآ نيـســت ...

مـَن ايـرآنـے ام !

مـُعـتـَقــבَم "پـيـكـآن" خيـآنـَـت تـآريـخـے بـوבه اسـت ...

"آبـگـوشــت" غـَذآے عـَقـَب مـانـבه هـآسـت و

"فـَـرבيـن" هـَ ـم هـنـَر پيــشـہ آبـگـوشـتـے ...

عـاشـق "ژآن وآلژآن" "بيـنـوآيآن" "ويـكـتور هـوگـو" هـَسـتـم ...

وَ شـآهـنآمـہ ... پـבَرَم يـكـے בآشـت ، نـمـے בآنـَ ـم چـہ شـב ...

مـَن ايـرآنـے ام ! فـَבآيـے امـآم حـسـيـن ...

نآ آشـنآ بآ "بآبـَك خـرم בيـن"

نـآم בخـتـَرَم "زهــرآ" بـہ احـتــرآم "فـآطـمـہ زهــرآ "

وَ عـآشـق "جـنيـفـر لـوپـز"

و اما...مـَن ايـرآنـے ام !!

دقت کردی؟

گاهی... جای رحمت ميشويم زحمت

جای محرم ميشوم مجرم

جای ژست ميشويم زشت

جای يار ميشويم بار

جای قصه ميشويم غصه

جای زبان ميشويم زيان و....

پس زيادی به خودمان مغرور نباشيم چون با يک نقطه جابجا ميشويم

ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺑﺒﺮﻳﺪ,
ﺑﻲ ﺷﻚ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﺟﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ؟
ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻥ ﻫﺎﺳﺖ...!!